Hoe je ervoor zorgt dat kandidaten jouw huis kiezen.

We hadden al lang het idee om eens naar de champagnestreek te gaan. Eindelijk is het er van gekomen, zij het echt maar half voorbereid (tegen mijn natuur in…). We zouden wel zien waar we aanbelanden en binnenstappen bij een paar zaken die ons getipt waren of spontaan bij een aantal huizen die ons wel wat leken. Met lekkere champagne naar huis komen, daar ging het om (en ondertussen flink genieten natuurlijk).

Hoe we dat aanpakten en waarom ik dat als HR-adviseur vertel? Je leest hieronder hoe je ervoor zorgt dat kandidaten jouw huis kiezen! En de champagnetips krijg je er gratis bij!

Waar begin je als je eenmaal daar bent? Ik had nooit het idee dat er zoveel champagnehuizen naast elkaar zouden liggen. De groten steken er natuurlijk bovenuit met hun prachtige gebouwen en klinkende namen. We zijn zeker eens gaan kijken, maar voelden niet meteen de behoefte om een plekje voor een rondleiding in groep te organiseren, daar vaak een flinke duit voor neer te tellen terwijl we die champagne eigenlijk al kenden. Daar bleef het bij sightseeing, die trokken ons niet aan.

We kozen voor een tip rond een jong opkomend talent die zijn plek stevig aan het veroveren is. Op een gezellig terrasje in de zon mochten we proeven, kregen we gedegen uitleg, een vriendelijke goeiedag van de man zelf en er werd zelfs aan de kinderen en de hond gedacht. Een kort vriendelijk babbeltje van de dame des huizes maar vooral kwaliteit troef. Dus een paar doosjes gingen zonder twijfelen mee.

Toeristen als we natuurlijk ook waren, passeerden we de molen van Mumm in Verzy en de vuurtoren van Verzenay, met zijn rijke champagnegeschiedenis. Ook daar een wijnhuis waarover we getipt werden. Alleen was het net middagpauze en dat maakte de man ons op zijn eigen manier wel duidelijk. De goesting om terug te gaan was snel over. Waren we niet opnieuw in de buurt geweest, waren we zeker niet langsgegaan, maar het terrasje in de zon lokte ons wel. Alleen opnieuw niet vriendelijk. Het duurde even eer we een goeiedag kregen, met een boze blik omdat het niet meteen klikte tussen de honden… Uiteindelijk dan toch de kaart en uitleg gekregen en, eerlijk is eerlijk, drie lekkere glaasjes champagne. Ook hier dus de kwaliteit die maakte dat we met een paar doosjes vertrokken. Maar zeker niet meer.

Daarvóór hadden we echter aan de vuurtoren zelf een klein proevertje gedaan van een wijnhuis dat daar toevallig die dag zijn champagne mocht schenken. En die smaakte, amai! De jongeman die uitschonk was bovendien supervriendelijk en overhandigde met plezier zijn glaasjes. Natuurlijk checkten we even waar we die boer konden vinden, maar die lag dan weer een eind weg…

Dag twee? Wat rondgetoerd om dan uiteindelijk… toch naar die champagneboer van de vuurtoren te gaan. Een risico want veel zaken waren dicht die dag, het liep ook al tegen sluitingstijd, maar we wilden het proberen. Spontaan, zonder afspraak. Het leek ons gewoon de moeite.

We kwamen aan voor een gesloten deur. Dus aanbellen en vragen was de boodschap (als je maar echt wil 😉), en er kwam effectief reactie. De oude vader deed open voor ons en, ook al wist ie niet goed hoe de boel daar draaide, hij maakte dat we gezeten waren en alvast een glaasje konden proeven terwijl hij zijn zoon optrommelde.

Wanneer ik dan zie dat die man speciaal voor ons binnen de vijf minuten aan zijn bedrijfje staat, de fles bij ons zet en die bij een gezellige babbel samen met ons leeg drinkt, dan klopt het plaatje helemaal.

De man nam tijd, vertelde vol passie over zijn bedrijf, hoe hij zich onderscheidde van zijn concullega’s, waarom hij op die manier werkte en stelde ons natuurlijk vol trots zijn producten voor. Hij vertelde over de generaties die hem voorgingen, de moeilijkheden die ze tegenkwamen in hun sector, wat dat met hem deed en hoe hij daarmee omging. En wanneer het dan over personeel gaat, heb je me helemaal mee natuurlijk. De tijd vloog voorbij. We zaten wel anderhalf uur gezellig te babbelen.

Het resultaat? Een fikse bestelling voor de man waar we nu thuis lekker van genieten. We kochten meerdere dozen van verschillende flessen, onze grootste bestelling in de champagnestreek.

Toevallig?

Ik denk het niet.

Wat maakte nu dat we bij de ene meer kochten dan bij de andere, dat we kozen voor de ene boven de andere, of dat we zelfs de ene vonden en een andere niet?

1. De smaak, uiteraard: we kopen niet waar we de champagne niet lekker vinden. Waar we kochten vonden we ook niet alles even lekker, maar wat we kochten was onze smaak. Uiteindelijk is dat waar we naar op zoek waren, dus de kans dat we zouden kopen, was alvast reëel.
2. Gastvrijheid: waar we werden gezien en vriendelijk toegesproken, kochten we meer dan bij de anderen. De persoonlijke babbel maakte dat de afstand verkleinde en de gunfactor steeg.
3. Zichtbaarheid: de huizen die we bezochten, stonden ‘in de boekjes’ of leerden we kennen op een terrasje in de zon. Zij sprongen eruit, anderen bleven in de schaduw.

De parallel met de ondernemer die graag wil dat geschikte kandidaten voor hem kiezen, is niet ver weg.

Want waar kijken kandidaten naar? Hoe je ervoor zorgt dat kandidaten jouw huis kiezen:

1. Uiteraard naar de job, want dat is wat ze zoeken. Is daar geen fit met hun interesses, met hun goesting, dan gaat de zaak niet door. De tijd dat een kandidaat de job uitvoerde die hem gepresenteerd was en die jaren bleef doen, is al lang voorbij. Zeker bij de jonge generaties ligt de focus op het inzetten van talenten, op het zich kunnen verdiepen in materie die hen interesseert.
2. De sfeer, de cultuur: medewerkers willen zich goed voelen in hun job en op hun werkplek. De focus op welzijn en werkbaar werk, maakt dat inzetten op de juiste organisatiecultuur steeds aan belang wint. Al van bij het rekruteringsproces. Kandidaten checken dit wanneer ze op bezoek komen, willen hun toekomstige werkgever zo goed mogelijk leren kennen om te zien of ze zich bij hem op hun gemak voelen. Ze willen weten of die werkgever de moeite is om voor te kiezen en of ze zich met hem kunnen identificeren.
3. Naar wat ze te zien krijgen: werkgevers die met hun vacatures niet opvallen, hebben het moeilijk om mensen aan te trekken. Werkgevers die zich daar bewegen waar hun ideale kandidaat, hun doelpubliek zich beweegt, komen in the picture en worden gezien. Kandidaten gaan vervolgens wel verder onderzoeken of er een match kan zijn.

Wat volstaat niet?

Klinkende namen en mooie gebouwen – het is zeker meegenomen maar misschien komen kandidaten maar gewoon even sightseeing doen. Dit volstaat zeker niet om hen blijvend aan te trekken.

Een mooie werkplek, het terrasje in de zon. Want wat heb je daaraan als de omgeving je verder niet aanspreekt, de mentaliteit je niet aanspreekt?

Het helpt zeker, maar het plaatje moet helemaal kloppen.

Heb jij als potentiële werkgever jouw rekruteringsproces afgestemd op jouw doelgroep? Want dat is hoe je ervoor zorgt dat kandidaten jouw huis kiezen.

Download de minigids strategisch HR of het werkboekje ideale medewerker en ontdek waar voor jou nog kansen liggen!